เที่ยวภาคใต้

ชายหาดของปัตตานียาวถึง 116.40 กิโลเมตร ไล่ตั้งแต่อำเภอหนองจิก อำเภอเมือง ยะหริ่ง ปะนาเระ ไล่ไปถึงสายบุรี และไม้แก่น มีชายหาดมากมายให้แวะชม เราเริ่มที่หาดแฆแฆ (แฆแฆ เป็นภาษามลายูท้องถิ่น หมายถึงอึกทึกครึกโครม) โขดหินใหญ่แบ่งหาดออกเป็นสามเวิ้งหลัก ให้เราสนุกสนานกับการปีป่ายสไตล์ผจญภัยเล็กๆ ดื่มดำกับหาดทรายสีทองและโขดหินทงแปลกตาอย่างเงียบๆ หิวเมื่อไหร่เดินผละจากหน้าหาดมานิดเดียวมีร้านขายอาหารเรียงราย นั่งกินรับลมทะเลได้ชิลๆ ไล่เรื่อยขึ้นมาแวะหาดมะรวด หาดปะนาเระ ก่อนมาหยุดที่หาดตะโละกาโปร์ เพราะเหลือบเห็นเรือกอและ ราชินีแหงสายน้ำ จอดอวดลวดลายสีจัดที่ผสมผสานระหว่างลายไทย มลายูท้องถิ่น และจีนอย่างสวยงาม ถ้ามี 2 หัวถึงเรียกเรือกอและ…

จะออกเรือไปจนสุดขอบฟ้า หลังออกจากตัวเมืองกระบี่มาไม่นาน ถนนราบเรียบทอดยาวพาเราผ่านบ้านร่าหมาด และมาสิ้นสุดปลายทางที่บ้านขุนสมุทร ว่ากันตามจริง การเดินทางไปเกาะลันตาคนส่วนใหญ่มักเลือกเดินทางด้วยแพขนานยนต์ เพราะเป็นวิธีที่ง่ายและสะดวก แต่บางครั้งแง่งามที่พบเห็นระหว่างการเดินทางอาจตกหล่นสูญหาย การล่องเรือไปยังเกาะลันตาดูจะเป็นหนทางที่ทำให้เราสามารถเก็บเกี่ยวภาพงามทางตาได้อย่างลึกซึ้งและเข้าถึงมากกว่า ยามเช้าที่ท่าเรือขุนสมุทร คล้ายโลกยังไม่ตื่นจากการหลับไหล เรือหัวโทงหลายลำลอยเรียงรายอยู่เหนือผิวน้ำ ใกล้กันมีกระชังปลาให้เห็นเป็นหย่อมๆ ภาพตรงหน้านั้นช่างสงบงาม เสียงเครื่องยนต์เรือเริ่มแว่วดังเข้ามาใกล้ๆ สักพักเรือหัวโทงลำใหญ่มีหลังคาคลุมกันร้อนก็มาเที่ยบท่า ก่อนพาเราล่องเรื่อยผ่านป่าโกงกางที่แผ่กิ่งก้านอวดใบเขียวเป็นมันแน่นขนัดสองฟากผั่งออกสู่ท้องน้ำกว้างสุดลูกหูลูกตา “ข้ามแพมันสะดวก แต่ก็ไม่ได้เห็นอะไรมากมายเท่ากับล่องเรือข้าไป ถ้ไม่รีบร้อนไปเรือดีกว่า” พี่มนต์คนขับเรือใจดีชวนเราคุย พร้อมชี้ชวนให้ดูเกาะต่างๆ ระหว่างทาง “นั่นเกาะเปรว คนอิสลามเขาใช้ฝังศพกัน นั่นเขาร่าปู ที่เขาว่ามีสมบัติซ่อนไว้” เรือค่อยๆ เคลื่อนผ่านผืนน้ำใสไปเรื่อยๆ บางช่วงก็โยกโยนตามแรงคลื่น…

น้ำทะเลกำลังขึ้น เปลือกหอยเล็กๆ ที่ถูกคลื่นชัดเป็นแนวเมื่อน้ำขึ้นคราวก่อนกำลังจะจมหายไปอย่างช้าๆ แสงแดดของยามบ่ายทอดตัวไปหลังทิวเขาเงาร่มครึ้มตกลงมาห่มหาดทราย ลมทะเลพัดแผ่วโชยฉิว เรือหางยาวที่จอดอยู่เต็มชายหาดเริ่มทยอยออกไปทีละลำ นักท่องเที่ยวค่อยๆ ทยอยออกไปจนชายหาดสงบ เสียงนกร้องเบาๆ ดังสลับกับเสียงคลื่นที่พลิ้วกระทบฝั่ง ไม่นานนักท้องฟ้าก็เริ่มคลี่ม่านของยามค่ำลงห่มคลุมท้องทะเล และพระจันทร์ก็ส่องแสงกระจ่างขึ้นที่ริมขอบฟ้า ความงดงามของทะเลในช่วงพระจันทร์เต็มดวงดูอ่อนหวานยิ่งนัก.. ทางของเกลียวคลื่น แสงของเช้าตรู่วันนั้นช่างน่าจดจำยิ่งนัก เรายืนมองแสงของวันเปลี่ยนแปลงไปอย่างช้าๆ พร้อมกับเกลียวคลื่นที่ค่อยๆ ม้วนตัวเข้าหาฝั่งมองไปไกลๆ คล้ายทะเลโยกไกวอยู่ตลอด ดอกไม้แห่งท้องทะเลสีขาวเหนือยอดคลื่นปรับสีไปตามเวลาของพระอาทิตย์ที่สาดแสงแรงขึ้น จวบจนฟ้าสีชมพูปรับเป็นเหลืองอมส้ม จนกลายเป็นฟ้าสีน้ำเงินเข้ม ตัดกับผืนน้ำสีเขียวมรกต เรานั่งมองเกลียวคลื่นม้วนเข้าหาฝั่งลูกแล้วลูกเล่าพร้อมๆ กับเสียงนกเล็กๆ บินเข้ามากินลูกไม้ที่สุกอยู่ริมชายหาด ฟังสอดประสานกันอย่างลงตัว เสมือนกับผืนป่าอุดมสมบูรณ์ที่มาบรรจบกับท้องทะเล มันให้ความรู้สึกลงตัวอย่างยิ่ง ในความรู้สึกงดงามเช่นนี้…

งานปิดทองพระถ้ำขยางค์ จัดขึ้นในช่วงเทศกาลตรุษจีน (กุมภาพันธ์) ประมาณ ๓-๗ วัน โดยใช้บริเวณถ้ำพระขยางค์เป็นสถานที่จัดงาน เพื่อเปิดโอกาสให้ประชาชนทั่วไปเข้าไปสักการะสิ่งศักดิ์สิทธิ์ และชมความสวยงามของถ้ำตลอดจนพันธุ์ไม้และว่านสมุนไพรที่หายากชนิดต่างๆ ซึ่งเชื่อกันว่ามีผู้นำมาปลูกไว้ กิจกรรมช่วงกลางคืนมีมหรสพต่างๆ ให้ชม สอบถามข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ โทร. ๐ ๗๗๘๑ ๑๑๒๓, www.ranong.go.th หรือ องค์การบริหารส่วนตำบลลำเลียง โทร. ๐ ๗๗๘๒ ๔๒๖๒ เทศกาลเที่ยวระนอง ท่องอันดามัน จัดสัปดาห์ที่สามของเดือนมีนาคม มีกิจกรรมการจัดนิทรรศการของหน่วยงานต่างๆ กิจกรรมส่งเสริมการท่องเที่ยว การออกร้านของบริษัททัวร์…

เขาฝาชี หรือ จุดชมวิวเขาฝาชี อยู่ห่างจากตัวเมืองระนอง ๓๐ กิโลเมตร อยู่ในเขตตำบลบางแก้ว ทางหลวงหมายเลข ๔ ประมาณกิโลเมตรที่ ๕๘๐ เลี้ยวซ้ายตรงทางแยกมีป้าย “ศูนย์โทรคมนาคมเขาฝาชี” ขับรถขึ้นเขาไปประมาณ ๓ กิโลเมตร เป็นภูเขาที่มีลักษณะคล้ายกับฝาชี สูงจากระดับน้ำทะเล ๒๕๙ เมตร ซึ่งพื้นที่บริเวณเขาฝาชี เคยเป็นที่ตั้งค่ายทหารญี่ปุ่น บนยอดเขาเป็นสถานที่ชมทิวทัศน์สวยงาม พระอาทิตย์อัสดง สามารถมองเห็นแม่น้ำกระบุรีไหลบรรจบกับแม่น้ำละอุ่น สุสานรถไฟโบราณ ตั้งอยู่ริมทางหลวงหมายเลข ๔ ข้างสะพานข้ามแม่น้ำ ละอุ่น…

เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าคลองนาคา จากอำเภอกะเปอร์ ไปตามทางหลวงหมายเลข ๔ (ทางไปพังงา) ประมาณ ๒๕ กิโลเมตร ถึงกิโลเมตรที่ ๖๘๕-๖๘๖ เลี้ยวซ้ายตามป้ายอีก ๒๐๐ เมตร ถึงที่ทำการเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าคลองนาคา มีเนื้อที่ราว ๓๓๑,๔๕๖ ไร่ ปกคลุมด้วยผืนป่าดงดิบที่อุดมสมบูรณ์ที่สุดผืนหนึ่งในภาคใต้ โดยมีพื้นที่ติดต่อกับเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าคลองแสง จังหวัดสุราษฎร์ธานี และอุทยานแห่งชาติศรีพังงา จังหวัดพังงา มียอดเขาต่างๆ ที่สูงชันและเป็นแหล่งต้นน้ำลำธารหลายแห่งเช่น เขาหลังคาตึก เขาพระหมี เขานาคา เขาพ่อตาหลวงแก้ว และเขาเหมืองโชน เป็นต้น…

ศิลาสลักพระปรมาภิไธย อยู่ในเขตตำบลปากจั่น (ตรงข้ามโรงเรียนบ้าน จปร.) กิโลเมตรที่ ๕๒๕-๕๒๖ ห่างจากตัวเมืองระนอง ๘๖ กิโลเมตร หรือ ๒๖ กิโลเมตรจากอำเภอกระบุรีฝั่งขวา อนุสาวรีย์แห่งนี้เป็นที่ตั้งของ “หินสลักพระปรมาภิไธย จปร.” ของรัชกาลที่ ๕ ที่ได้ทรงจารึกไว้ ครั้งที่พระองค์ทรงเสด็จประพาสโดยขบวนช้างและม้าจากจังหวัดชุมพร มาประทับแรมคืนที่พลับพลาดอนวังทู้หมู่ที่ ๑ ตำบลปากจั่น เมื่อวันที่ ๒๑ เมษายน ๒๔๓๓ และหินสลักพระปรมาภิไธยย่อ ภปร. และ สก.…

อนุสาวรีย์พระยาดำรงสุจริตมหิศรภักดี (คอซู้เจียง ณ ระนอง) ตั้งอยู่บนถนนเพิ่มผล โดยได้นำรูปปั้นมาประดิษฐาน เมื่อวันที่ ๒๓ พฤศจิกายน ๒๕๔๓ สร้างขึ้นเพื่อระลึกถึงพระยาดำรงสุจริตมหิศรภักดีเจ้าเมืองระนองคนแรกผู้ทำคุณประโยชน์แก่บ้านเมือง และท้องถิ่น ปัจจุบันเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ชาวระนอง และบุคคลทั่วไปนิยมมาสักการะเป็นจำนวนมาก พระราชวังรัตนรังสรรค์ (จำลอง) เป็นพระราชวังที่จัดสร้างขึ้นเพื่อเป็นอนุสรณ์การเสด็จประทับแรมจังหวัดระนองของพระมหากษัตริย์ ๓ พระองค์ ได้แก่ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๕ (พ.ศ.๒๔๓๓) พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๖ (พ.ศ.๒๔๕๒) และพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่…

พวกเขามาถึงก่อนเราหลายเดือนแล้ว วันที่ทะเลห่มสายลมหนาว หมอกขาวลอยเคลียยอดคลื่นสีครามและท้องฟ้ากล่นเกลื่อนด้วยดวงดาว พวกเขามาอยู่ที่นี่ยาวนาน บ้างนานนับสัปดาห์ บ้างก็ยาวนานหลายเดือน ความห่างไกล เงียบสงบ และความสมบูรณ์ของธรรมชาตินำพาให้พวกเขามาเยือนที่นี่ เกาะช้าง หนึ่งในเกาะน้อยใหญ่แห่งทะเลระนอง ห่างจากผืนแผ่นดินใหญ่ 2 ชั่วโมงเรือเมล์โดยสาร ห่างจากน่านน้ำสหภาพเมียนมาร์ราว 10 ไมล์ทะเล ที่นี่คล้าย “ดินแดนหลงสำรวจ” กลางท้องทะเลอันดามัน “ฉันตกหลุมรักที่นี่แล้วล่ะ มันเหมือนเกาะในหนังเรื่อง The Beach เลย” หญิงสาวชาวสวิสเอ่ยแล้วก็หัวเราะร่าเริง ดูเธอจะหลงไหลที่นี่เข้าจริงๆ นัยน์ตาคู่นั้นเหมือนเด็กค้นพบ “สนามเด็กเล่น” ถูกใจ…

ถ้ำลอดใต้ ปากทางเข้าจะเป็นโพรงถ้ำ 2 โพรง ที่สามารถพายคายักลอดเข้าไปด้านในสู่ลากูน หรือทะเลในขนาดใหญ่ รายล้อมด้วยหน้าผาภูเขาหินปูนสูงตระการตา การพายคายักเข้าไปเที่ยวในลากูนถ้ำลอดใต้นี้สามารถทำได้ตลอดทั้งช่วงน้ำชึ้นและน้ำลง ส่วนถ้ำลอดเหนือ ลักษณะจะเป็นโพลงถ้ำขนาดใหญ่ที่มีลำคลองไหลทะลุทั้งสองด้าน ตลอดแนวของถ้ำลอดงดงามด้วยหินงอกหินย้อยเป็นระยะ โดยเฉพาะบริเวณด้านปากถ้ำทั้งสองด้าน สำหรับเรือคายักสามารถพายได้ตลอดเวลา ส่วนเรือหัวโทงจะแล่นผ่านได้เฉพาะในช่วงเวลาน้ำลงเท่านั้น เนื่องจากเวลาน้ำขึ้น หัวเรืออาจจะสูงจนไปชนกับเพดานถ้ำที่มีหินย้อยลงมา จึงไม่สามารถเข้าไปเที่ยวชมในถ้ำได้ สำหรับถ้ำผีหัวโต นั้น อยู่ถัดไปไม่ไกลจากถ้ำลอดเหนือ ลักษณะเป็นถ้ำที่ทะลุได้สองด้าน แต่ไม่มีน้ำไหลลอด ภายในห้องโถงกว้างใหญ่ของถ้ำมีภาพเขียนโบราณยุคก่อนประวัติศาสตร์อยู่ตามฝาผนังถ้ำนับร้อยภาพสันนิษฐานว่ามีอายุราว 2,000-3,000 ปี ภาพเขียนที่โด่งดังที่สุดและทุกคนต้องมาหยุดดูคือภาพเขียนรูปคนใส่หมวกทรงสูง หรือคนที่มีหัวเป็นสัตว์ทีเขา คล้ายมนุษย์ต่างดาว เขียนด้วยสีแดงทั้งตัว และภาพมือคนสองข้างที่ทาบไว้บนเพดานถ้ำ…