ท่าเลน เกาะห้อง แหลมจมูกควาย บนทางคลื่นและแรงลม
น้ำทะเลกำลังขึ้น เปลือกหอยเล็กๆ ที่ถูกคลื่นชัดเป็นแนวเมื่อน้ำขึ้นคราวก่อนกำลังจะจมหายไปอย่างช้าๆ แสงแดดของยามบ่ายทอดตัวไปหลังทิวเขาเงาร่มครึ้มตกลงมาห่มหาดทราย ลมทะเลพัดแผ่วโชยฉิว เรือหางยาวที่จอดอยู่เต็มชายหาดเริ่มทยอยออกไปทีละลำ นักท่องเที่ยวค่อยๆ ทยอยออกไปจนชายหาดสงบ เสียงนกร้องเบาๆ ดังสลับกับเสียงคลื่นที่พลิ้วกระทบฝั่ง ไม่นานนักท้องฟ้าก็เริ่มคลี่ม่านของยามค่ำลงห่มคลุมท้องทะเล และพระจันทร์ก็ส่องแสงกระจ่างขึ้นที่ริมขอบฟ้า ความงดงามของทะเลในช่วงพระจันทร์เต็มดวงดูอ่อนหวานยิ่งนัก.. ทางของเกลียวคลื่น แสงของเช้าตรู่วันนั้นช่างน่าจดจำยิ่งนัก เรายืนมองแสงของวันเปลี่ยนแปลงไปอย่างช้าๆ พร้อมกับเกลียวคลื่นที่ค่อยๆ ม้วนตัวเข้าหาฝั่งมองไปไกลๆ คล้ายทะเลโยกไกวอยู่ตลอด ดอกไม้แห่งท้องทะเลสีขาวเหนือยอดคลื่นปรับสีไปตามเวลาของพระอาทิตย์ที่สาดแสงแรงขึ้น จวบจนฟ้าสีชมพูปรับเป็นเหลืองอมส้ม จนกลายเป็นฟ้าสีน้ำเงินเข้ม ตัดกับผืนน้ำสีเขียวมรกต เรานั่งมองเกลียวคลื่นม้วนเข้าหาฝั่งลูกแล้วลูกเล่าพร้อมๆ กับเสียงนกเล็กๆ บินเข้ามากินลูกไม้ที่สุกอยู่ริมชายหาด ฟังสอดประสานกันอย่างลงตัว เสมือนกับผืนป่าอุดมสมบูรณ์ที่มาบรรจบกับท้องทะเล มันให้ความรู้สึกลงตัวอย่างยิ่ง ในความรู้สึกงดงามเช่นนี้ จะมีอะไรจะดีไปกว่าให้หัวใจได้ซึมซับไว้อย่างอิ่มเอม ชายหาดขาวสะอาดมีเปลือกหอยเล็กๆ ที่โดนน้ำซัดขึ้นมาด้านบนมีหลากหลายแบบ หลายชนิด เราอาจไม่เคยเห็นตัวเป็นๆ ของหอยเหล่านี้เลยด้วยซ้ำ ทว่าแค่เปลือกที่พวกเขาทิ้งไว้ให้ดูยามที่ได้ทิ้งชีวิตไปแล้วก็ยังมีความงดงามอย่างมาก หลายคนอยากจะเก็บไปร้อยเป็นโมบายล์ไว้บนหน้าต่างให้ลมพัดได้ยินเสียงเบาๆ หลายคนอยากจะเก็บตัวเล็กๆ สักตัวไปวางไว้บนโต๊ะเขียนหนังสือ และมีบ้างที่จะเอาทราย ปะการัง เปลือกหอย ใส่ขวดใสๆ เอาไว้บนโต๊ะทำงาน เพื่อว่าพลังแห่งท้องทะเลจะช่วยให้ผ่านชีวิตเมืองไปได้ ทว่าส่วนใหญ่จะเก็บสิ่งดังกล่าวด้วยภาพถ่าย ความทรงจำที่ทรงคุณค่ายิ่งกว่าจะเก็บความงามเหล่านี้จากหาดทราย ผมยังคงนั่งนิ่งมองไปบนชายหาด น้ำทะเลและริ้วคลื่นซัดเอาสิ่งต่างๆ ขึ้นมา และนำพาสิ่งต่างๆ ไปจากชายหาดด้วยเหมือนกัน รอยเท้าของนักเดินทางเมื่อวานหายไปจากชายหาด เหลือเพียงทรายละเอียดที่คลุกเคล้าไว้กับส่วนผสมจากทะเลอื่นๆ …